«Η εκπαίδευση είναι μια επένδυση στο μέλλον των πολιτών και των κοινωνιών. Στην αυγή του 21ου αιώνα, το δικαίωμα στην εκπαίδευση δεν είναι τίποτε άλλο παρά το δικαίωμα της συμμετοχής στη ζωή του σύγχρονου κόσμου» (Εκπαίδευση για τον 21ο αι. – UNESCO)
Τα τελευταία χρόνια η δυναμική ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών και των μέσων επικοινωνίας δημιούργησε νέες προοπτικές ανάπτυξης της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης . Η χρήση της τεχνολογίας έχει καταστήσει εφικτή τη μεταφορά πληροφορίας διαφόρων μορφών (εικόνας, ήχου, κειμένου και υπερκειμένου, video, animation) με υψηλές ταχύτητες, συμβάλλοντας έτσι στην απεξάρτηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας από το χώρο, το χρόνο και το μονοδιάστατο τρόπο αναζήτησης, παρουσίασης και διακίνησης της πληροφορίας και της γνώσης (Μακράκης 2000α). Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση , χωρίς υποχρέωση παρακολούθησης σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο είναι ένα είδος εκπαίδευσης που φαίνεται να ταιριάζει περισσότερο με τη ζωή των ενηλίκων : συνδυάζεται ευκολότερα με υποχρεώσεις εργασιακές ή οικογενειακές, οι χρόνοι που απαιτεί είναι κατά κανόνα πιο ευέλικτοι , αλλά και ο αυτοκαθορισμός σε σχέση με στόχους και επιλογές πιο απαιτητικός και η ανάγκη για αυτοπειθαρχία μεγαλύτερη.
Η αρχική εκπαίδευση που παρέχεται στις νεαρές ηλικίες δεν κρίνεται πλέον επαρκής, αφού η ταχύρρυθμη παλαίωση και ανανέωση των γνώσεων στη μεταβαλλόμενη κοινωνία που βιώνουμε επιβάλλει την περιοδική επανάληψη της εκπαίδευσης σε συνεχή βάση καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής του ατόμου (Κελπανίδης & Βρυνιώτη 2004). Δεδομένου ότι αενάως η μάθηση συντελείται πάντα και με διαφόρους τρόπους, αυτό που αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις μέρες μας, είναι η προσαρμογή της εκπαιδευτικής διαδικασίας στη σύγχρονη πραγματικότητα των νέων συνθηκών, που υπαγορεύονται από την κοινωνία της πληροφορίας, την ενωμένη Ευρώπη και την παγκοσμιοποιημένη αγορά. Αναμφισβήτητα, και κυρίως με την συνδρομή των νέων τεχνολογιών, η εκπαίδευση ολοένα και περισσότερο αποϊδρυματοποιείται.
Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η ψηφιακή τεχνολογία και η ψηφιακή διάσταση της γνώσης διαμορφώνουν ένα νέο πολιτισμικό τοπίο για την δια βίου μάθηση. Ο κυβερνοχώρος και το Διαδίκτυο προκαλούν τα παραδοσιακά συστήματα της δια βιού μάθησης, τα οποία μέχρι πρό τινος, στηρίζονταν :
- στα παραδοσιακά εκπαιδευτικά προγράμματα ραδιοφώνων και τηλεόρασης,
- στον υπολογιστή,
- τα πολυμέσα,
- τα δίκτυα και
- τις δορυφορικές τηλεδιασκέψεις μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα.
Η καθιέρωση του διαδικτύου και της ψηφιακής τεχνολογίας ανασυγκροτούν τα συστήματα της δια βίου μάθησης και αναπτύσσουν περαιτέρω την ψηφιακή μορφή μάθησης, η οποία αναπτύσσεται δυναμικά και ενεργητικά (Γ. Γκαντζιάς 2006).
Σχόλια